دیوان شمس/خوشی آخر بگو ای یار چونی
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | دیوان شمس (غزلیات) (خوشی آخر بگو ای یار چونی) از مولوی |
' |
خوشی آخر بگو ای یار چونی | از این ایام ناهموار چونی | |
به روز و شب مرا اندیشه توست | کز این روز و شب خون خوار چونی | |
از این آتش که در عالم فتادهست | ز دود لشکر تاتار چونی | |
در این دریا و تاریکی و صد موج | تو اندر کشتی پربار چونی | |
منم بیمار و تو ما را طبیبی | بپرس آخر که ای بیمار چونی | |
منت پرسم اگر تو مینپرسی | که ای شیرین شیرین کار چونی | |
وجودی بین که بیچون و چگونهست | دلا دیگر مگو بسیار چونی | |
بگو در گوش شمس الدین تبریز | که ای خورشید خوب اسرار چونی |